Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od oceny tego, czy w świetle okoliczności, przedsiębiorca w momencie dokonywania wydatku mógł przewidzieć, że wydatek ten nie przysporzy spodziewanego przychodu
Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu.
By wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, musi być on poniesiony przez podatnika, bezzwrotny, pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, być udokumentowany i być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Jeżeli podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w sprzedaży towarów handlowych – a więc nie dokonuje ich zakupu i nie staje się ich właścicielem – to przychodem uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe podatnika od klienta, a kwotą przekazaną przez niego do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.
